Net voor de bekendmaking van de Gouden Vlegel 2017 zongen de Shanty zangers Ede een ode aan Bennekom. Na uitreiking brachten de Shanty Zangers Ede opnieuw een ode. Samen met muziekvereniging OBK en het aanwezige publiek werd burgemeester Van der Knaap enthousiast toegezongen. We willen u de tekst niet onthouden:

Ode aan Bennekom

Ons mooie dorpje in het groen, wat was het heerlijk rustig toen,
ik weet nog hoe het vroeger was.
De hei, de akkers in het bos, de nachtegaal gaat jub’lend los,
zo ging het toen het zomer was.
De kerkklok die de tijd aan gaf, de engel boven op het graf,
een straat bestond uit zand met keien.
De kind’ren spelend in de wei, de bijen zoemend op de hei,
het vee, de boerderijen.

En in de dorpsstraat aangekomen,
zag ik de oude tram nog gaan.
Ik was een kind, hoe kon ik weten,
dat dat voorgoed voorbij zou gaan.

Maar onze rust raakten we kwijt, de zandweg werd verleden tijd,
en Bennekom dat breidt zich uit.
De post, het ziekenhuis verdween, één bank daar kunnen we nog heen,
de nieuwe tijd werd ingeluid.
Ons dorp, ik weet nog hoe het was, op maandag deed je nog de was,
die hing dan bij de boerderijen.
De molen overal te zien, de mensen vriend’lijk bovendien,
dat waren nog eens tijden.

En in de dorpsstraat aangekomen,
zie ik de oude tram niet gaan.
Ik was een kind, hoe kon ik weten,
dat deze nooit meer zou bestaan.

Ook Bennekom bleef niet gespaard, er werd gelukkig veel bewaard,
wij hebben zelfs een echt archief.
Het dorp en ook de Kostersteen, de boeken leest haast iedereen,
HVOB is zeer actief.
De Kraats, de engel, Hoekelum, de Harn, de Born en Boekelo,
veel foto’s konden we bewaren.
Een oude put, het poortgebouw, de kleding voor de tijd van rouw,
en dat al vele jaren.

En in de dorpsstraat aangekomen,
zie ik het boertje wachtend staan.
De tram zal zeker nooit meer komen,
maar Bennekom blijft echt bestaan.

Tekst: Ineke Knoppers
Op de wijs: Het Dorp van Wim Sonneveld

Ode aan burgemeester Van der Knaap

Ons Bennekom een fijne plek, voor iedereen een goede stek,
het staat voor ons op nummer één.
De burgervader kwam naar hier, dat deed hem heel erg veel plezier,
omdat zijn heimwee toen verdween.
Hij liet defensie in de steek, en stortte zich binnen een week,
op Ede met haar mooie plekken
En Bennekom bleef hij dus trouw, hij woont hier prettig met zijn vrouw,
dat kan, men altijd checken.

En nu het afscheid is gekomen,
zien wij de burgemeester staan.
Hij sprak ons toe, hoe kon ik weten,
dat dat voorgoed voorbij zou gaan.

Cees van der Knaap was heel actief, voor arme man en rijke pief,
en ging ook vaak naar sport of club.
Zo keek hij dan naar menig’ show, of wedstrijd van de DVO,
van inloop tot de warming-up.
Hij kwam ook op de Vlegeldag en sprak ons toe met gulle lach,
omdat hij daar van heeft genoten.
Soms zie je ‘m in de Dorpsstraat gaan, met tassen komt hij daar dan aan,
het dorp, blijft hij promoten.

En nu het afscheid is gekomen,
zien wij de burgemeester staan.
Hij sprak ons toe, hoe kon ik weten,
dat dat voorgoed voorbij zou gaan.

De burgemeester gaat nu weg en Bennekom zit met de pech,
Cees gaat bij ons in het archief.
Hij blijft met Elly wel dichtbij, de burgers toch een beetje blij
want Bennekom dat is hen lief.
Ja Bennekom blijft in zijn hart, al komt er nu een nieuwe start,
de weemoed gaat ook wel wat spelen
Al raken wij toch wel iets kwijt, we wensen hem een mooie tijd,
de dank, komt echt van velen.

En nu het afscheid is gekomen,
zien wij de burgemeester staan
Hij sprak ons toe, hoe kon ik weten,
dat dat voorgoed voorbij zou gaan.

Tekst: Marijke de Vos
Op de wijs: Het Dorp van Wim Sonneveld