Al voordat ik kan aanbellen, gaat de voordeur open en schrijdt ze me tegemoet met uitgestoken hand: "Hartelijk welkom. Kom binnen!" Ze is gekleed in een enkellange, zwart witte, jurk, met oranje bloemen, die iets vorstelijks uitstraalt. Ik heb de neiging te zeggen: "Leuke jurk!", maar ik durf niet. Een vorige keer dat ik dat deed draaide de dame in kwestie zich om en siste venijnig: "Jurk? Dit is een gewaad!"

BENNEKOM - Maar bij Marjolein Vegter is niets venijnigs als ze vertelt van haar eerste Vlegeldag als Vlegelvrouw, integendeel. In haar kennismakingsinterview sprak ze met waardering over het saamhorigheidsgevoel dat ze ervaart tijdens de Bennekomse dagen, wanneer het centrum echt voetgangersgebied is en dat in het bijzonder tijdens Vlegeldag. Die ervaring was nu nog intenser. Dat begon al tijdens de optocht van de tractoren. Zo fantastisch om nu zelf erbij te horen en op een tractor mee te rijden over de Oost-Breukelderweg waar de bewoners in rolstoelen en scootmobielen klaar stonden om de optocht te bekijken en om te zwaaien. Ze heeft terug gezwaaid alsof iedereen naar haar zwaaide!

Alsof alles vanzelf gaat
Dat was wel even wennen, het zwaaien en het bekeken worden. Jonge meisjes die naar haar keken alsof ze een prinses was, aan de ene kant wat bangig, aan de andere met ogen die zeiden 'Dat wil ik later ook'. Even later voelde ze zich weer heel dicht bij de mensen, als ze een praatje kon maken, zo maar ergens tussen de duizenden bezoekers. Schitterend ook om te zien hoe Vlegeldag een soort reünie lijkt, met mensen die elkaar ontmoeten en dan gewoon midden op straat blijven staan. De menige splitst zich dan zonder te mopperen links en rechts om die mensen heen, alsof ze een soort middenberm zijn. Die gemoedelijkheid, het vrolijke, de sfeer alsof alles vanzelf gaat, terwijl voor en achter de schermen heel veel vrijwilligers bezig te zijn om alles goed te laten verlopen. Perfect geregeld, vindt ze.

Hoogtepunten
Hoogtepunten van Vlegeldag? Voor haar zelf is dat om er nu deel van te zijn, soms zelfs in het middelpunt te staan. Het prijzen uitreiken is geweldig, vooral het uitreiken van de Gouden Vlegel aan Anja Rozeboom. Zo verdiend! Zelf heeft ze een zilveren vlegel gekregen, een zilveren vlegeltje aan een zilveren kettinkje. Ja, dat moet zo dadelijk wel op de foto.

Terugblik en vooruit kijken
Ze kijkt tevreden terug op Vlegeldag 2019. Prachtig weer, Alles prima geregeld. Het warme dorpsgevoel. De waardering voor iedereen die zo hard gewerkt heeft, aan de voorbereidingen en tijdens de dag Haar herinneringen aan Vlegeldag van toen ze zelf kind was. Nu groeien haar kinderen ermee op. Prachtig! Ze kijkt al uit naar 2020. Want Vlegelvrouw ben je voor 2 jaar…

Dan op de foto. Gauw de zilveren vlegel om de hals. Ze had toch een paardenstaart? Als ze voor me uitloopt, de tuin in, dan golven haar haren ineens weelderig over een schouder...

Door Wout Schotsman